Υπάρχουσες μορφές διδασκαλίας

Σήμερα ο ρόλος του εκπαιδευτικού έχει πολλές περισσότερες απαιτήσεις σε σχέση με το παρελθόν. Η εκπαιδευτική μέθοδος έχει ανανεωθεί προς όφελος των μαθητών και βασικό μέλημα είναι να εφευρεθούν όλοι οι πιθανοί τρόποι ώστε οι μαθητές να περνούν παραγωγικά και εποικοδομητικά την ώρα τους εντός της σχολικής αίθουσας.

Στόχος του εκπαιδευτικού μέσα από την χρήση των καθορισμένων εκπαιδευτικών μεθόδων είναι να κερδίσει το ενδιαφέρον των περισσότερων μελών της τάξης. Η πρώτη μέθοδος που σήμερα λίγοι ακολουθούν επειδή έχει θεωρηθεί η λιγότερο αποδοτική, είναι αυτήν της αφηγηματικής μεθόδου.

Σύμφωνα με αυτήν ο καθηγητής έχει σχεδιάζει την ύλη για την ώρα διδασκαλεία και έχει οργανώσει τον προφορικό του λόγο ώστε να προβεί σε μία αφήγηση για όσα θέλει να παρουσιάσει.

Το βασικό μειονέκτημα αυτής της μεθόδου είναι ότι μαθητής μπορεί εύκολα να αφαιρεθεί και να μην προσέξει καθώς ο ρόλος του δεν είναι ενεργός κατά την διάρκεια της αφήγησης, ενώ μέρος της μεθόδου είναι η μη διακοπή της αφήγησης και η διατύπωση ερωτήσεων στο τέλος της. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα ο μαθητής να έχει ερωτήσεις ή απορίες τις οποίες να μην μπορεί να οργανώσει για να διατυπώσει στο τέλος. Γενικά αυτή η μέθοδος είναι καταλληλότερη για φοιτητές και όχι για μαθητές γιατί χρειάζεται μια ωριμότητα σκέψης ώστε ο δέκτης των μηνυμάτων να λαμβάνει όλα τα δεδομένα που διδάσκεται.

Επιπλέον αυτή η μέθοδος έχει έναν επιπλέον περιορισμό για τον καθηγητή καθώς δεν επιτρέπεται να προβεί σε κάποια πράξη την οποία θα πραγματοποιούσε ο μαθητής ή να πει κάτι το οποία να συνάδει με τα γλωσσικά μέσα του μαθητή. Με αυτά τα δεδομένα να ισχύουν η μάθηση με αυτήν την μέθοδο είναι περιορισμένη και μπορεί να είναι αποδοτική σε περιορισμένο κοινό.

Σήμερα στα σχολεία μία από τις μεθόδους που γνωρίζει ευρεία χρήση είναι αυτή της ευρετικής. Ο διδάσκων θέτει έναν προβληματισμό αναφέροντας παράλληλα και κάποια δεδομένα. Παράλληλα, με τον τρόπο του, υποκινεί τους μαθητές προς την λύση αναφέροντας συγκεκριμένα δεδομένα και προβαίνοντας σε συγκεκριμένες διαδικασίες επεξεργασίας των δεδομένων.

Στην συνέχεια οι μαθητές καλούνται να βρουν την λύση στο πρόβλημα με τα δεδομένα που έχουν και να κάνουν υποθέσεις για την επίλυση του προβλήματος. Ο καθηγητής χειρίζεται τις απαντήσεις των μαθητών και χρησιμοποιεί σκέλη των απαντήσεων για να οδηγήσει την τάξη στο συμπέρασμα που θέλει να καταλήξει.

Η μέθοδος αυτή είναι ευεργετική για τους περισσότερους μαθητές γιατί διατηρεί το ενδιαφέρον του αμείωτο και νιώθουν αυτοπεποίθηση όταν συμμετέχουν ενεργά και νιώθουν ότι σκέφτονται ανεξάρτητα.

Παρόμοια με την μέθοδο αυτή ως προς την συμμετοχή του μαθητή είναι η διαλογική μέθοδος. Σε αυτήν ο διδάσκων κάνει μια διατύπωση ή αναλύει ως ένα βαθμό κάποιο θέμα και στην συνέχεια διαλέγεται με τους μαθητές για να οδηγηθούν σε ένα συμπέρασμα.

Κατά την διάρκεια της συζήτησης ο καθηγητής πρέπει να ενθαρρύνει και τους πιο συνεσταλμένους μαθητές να συμμετέχουν στην συζήτηση. Ο φόβος που υπάρχει με  αυτόν τον τρόπο διδασκαλίας είναι ότι η συζήτηση μπορεί να παρεκκλίνει και να οδηγηθεί εύκολα σε κάποιο άλλο θέμα. Έτσι λοιπόν είναι απολύτως απαραίτητο ο καθηγητής να έχει κάνει μια προετοιμασία και να έχει θέσει ένα σαφέστατα καθορισμένο θέμα προς συζήτηση.

Οι τρόποι διδασκαλίας και η εφαρμογή τους χρήζουν της υπομονή και της επιμονή του δασκάλου χωρίς την εκδήλωση εκνευρισμού προς τους μαθητές όταν αυτές δεν πετυχαίνουν όπως τις είχε κατά νου. Χρειάζεται εξάσκηση και υπομονή και φυσικά να βρεθεί η καταλληλότερη μέθοδος σύμφωνα με το ακροατήριο, τις ανάγκες του αλλά και τις δυνατότητές του.